Dar gelirli bir yaşam portresi
kuşların tam önüne
serpiyorum darılarımı.
kurtlara uzaktan yolluyorum
kan kokularımı.
sofranın bereketi oluyorum,
parça parça,
yağmur gibi
ıslanıyorum.
bir mızrak ucuna
böyle asılmış ferman.
kurtlara kuşlara yem oluyorum.
geride boş merdivenler
kalıyor.
hiç çıkılmamış.
ve tek kişilik pencerede
gökyüzü,
hiç kucaklanmamış.
bir güvercin kanadı
kalıyor geride
ağzında zeytin dalı.
ve bir daha hiç doğmayacak
ve bir daha hiç gülmeyecek
bir daha hiç okumayıp
hiç yazamayacak
eskisinden paslı kutu
yeni hayatlar
kalıyor geride
umutsuzluk dolu.
Cevat Çeştepe
|