Gülünce, açılan güllerdi zaman
güzel bir çiçeği en şık buketle sunar gibiydi
gülüşün bahar akşamlarının serinliğinde.
kuşlar göz kırpardı çapkınca
kanatlarının arasından
güneş hiç batmazdı.
fal çizgisiz yoksul avuçlar açılırdı gökyüzüne
yağmur dolardı bütün bulutlar birdenbire.
şemsiyemde binbir renk açar
gülüşün aklıma gelirdi
zaman hiç durmazdı.
hiçbir mevsime vermek istemiyorum adını
sen her sabah yeniden günaydınımsın.
adresin bile yok şimdi aklımda
kokunun olduğu yerde ama
güller hiç solmazdı.
Cevat Çeştepe
|