Gün oldu, kaybolduk
gün oldu.,
indik sığındığımız yıldızlardan
yeryüzüne.
gölgelerimiz;
güneşi göremeyecek kadar
karanlık
ama namusluydular.
yürüdük;
inci tanelerinin üzerinden
ve ana kucağındaki
kız çocukları kadar
güzel geçitlerden.
yaşama besmele çekmeyi öğrendik
kır çiçeklerinden.
sonra;
konuk olduk kalyonlarına
şizofren gemicilerin.
tutunduk yüreğimizle dalgalarına
o uzak
ve soğuk denizlerin.
gemiciler;
uzun boylu ve solukluydular.
cennete onlarla girdik.
gün oldu.,
sevdalandık
saklandığımız köşe bucaklarda.
öykülerimizi biz yazdık,
biz okuduk.
bilge işi
ve kimsenin çözemeyeceği.
kulaçlarımız ikindi rüzgarları gibi
kucakladı kainatı
üç bir yandan.
ve gün oldu
savrulduk bir molekül fırtınasında
bıraktığımız o açık kapıdan.
|