Güneş bu
Güneş bu; hiç belli olmaz…
Yakalar bir sonbahar kuşunun kanadında
Ve üstelik savrulmuş bir gecenin tam yarısında…
kaypak tutkulara müptela bir belalı
ve saldırgan bir dalgakıran gibi
oynar, alıp seni avuçlarına.
Yarıda bırakır düşlerin, kaçar yalınayak.
Ve yanık gölgesi düşer tavan lambanın
Karanlıklar sokağına pencerenden atlayarak.
Güneş bu; hiç belli olmaz….
Hiç belli olmaz…
Güneş bu….
Yakalar bir umut yelpazesinin son renginde
Ve kim bilir hangi sarhoşluğunun öğle vaktinde..
Beklenmez tansiyonlar gibi inip çıkarak
Ve delişmen bir değirmen gibi
Alır öğütür seni dibeğinin taşlarında.
Susar en inceden nameleri ince sazlarının.
Sıkıntı kan rengi akar damarlarından,
Alırsın yüzünü avuçlarının içine
bilsen ki ıslanmayacak saçları sevdiğinin
güneşi yağmura mahkum edersin edebildiğince.
Güneş bu; hiç belli olmaz..
Kime nereden ve hangi pencereden bakacağı.
Ve hangi sırları saklayıp hangisini açığa salacağı.
Bakarsın dokuzuncu köyün bacasında tüten bir duman
Erkene alınmış hasat gibi yanar.
Yanar için için cezası kesilmemiş suçlar hücresinde.
Güneş bu hiç belli olmaz
Anlar belki bir gün ne yazdığını
Sevdanın başucu kitabında…….
Cevat Çeştepe
|