Günüm sensizlik adına
Renkler mi güneşten doğar,
Renkler mi doğurur güneşi.
Önce koyu gri, sonra açık siyah.
Pembe allıklı bir lacivert gelir ardından,
Sonra gözlerin gibi, masmavi...
Güneş doğdu doğacak derken.
Cümle kapısındaki kuşların kanatlarına,
Tek tek ışık vuracak, önce sarı sıcak.
Sonra hafiften serin bir sabah yeli gibi.
Üşümeye başlayacak ellerim, yokluğunda ellerinin.
Öğleden sonra, akşama varmadan.
İki kadeh rakı içmek rengine döner zaman.
Bir ağaç kabuğu çözülür, çıkar gelir ormanımdan.
Üstüne baş harfleri kazılı isminin,
Sevda renginde.
Eşelendikçe küller, güneş renginde gülüşün gelir
Okuduğum her kitabın satır aralarına.
Ve güneş yitip giderken garp tarafına.
Renkler mi güneşten doğar,
Renkler mi doğurur güneşi.
Önce kızıl sarı, sonra kara siyah.
Ölüm soğuğu bir beyazlık gelir ardından,
Sonra yokluğun gibi, yokluğun gibi……
Cevat Çeştepe
|