İsyanın ipi çekildiği zaman
İsyanın en dayanılmaz noktası.
Kelimelerin keşfedemediği bir ergenliktir.
Tarih yapraklarına kovulmuşluk ise
Henüz bilinmeyen bir lezzettir.
Kentin gece ışıklarının sürmeli gözleri;
Masum, hafiften sarhoş
Ve altın dişli bir fahişedir.
Kutsal davetiyenin ipek fiyonklu zarfı açılır.
Ve isyan tüm yaşamına
Keyifsiz bir kaderin çizgisi gibi yayılır.
Giyersin en frapan yağmurluğunu,
Taşırsın dışarıdan içeriye
bir yağmur oluğu gibi gözyaşlarını,
Ve bohem bir avuntu ile kahkahanı
Taşırsın dışarıdan içeriye.
Dışarıda kalıp ardından bakan şehir;
Paris olsun, Bombay belki İstanbul
Ya da Kahire,
Ne fark eder.
Yangın Neron’un Roma’sından
Hitler’in bütün Dünya’sına
Salkım saçak yayılmaya başlamıştır bir kere.
Sen bilemezsin,
Kim bilebilir ki....
Bir dönme dolap gibi
Bindiğin noktada başlayan
yaşamının devri alemine
Yine aynı noktada veda edeceğini.
Şimdi söyle bakalım bana;
Kaç para eder beynimdeki yer çekimi.
Cevat Çeştepe
|