İz
gece yarısı deme saate bakıp,
herkes, her şey uyanık ve ayakta.
göz izi.
dünyanın çocukları geçiyor önümden
çorak topraklara
ayak izi.
birer ölüm hücresi gibi düşüyorlar toprağa
eğilip öpüyorum alınlarından
dudak izi.
ve kalkıp ayağa gökyüzünü savuruyorum
yıldızları ve karanlığı
el izi.
kuyulardan sular fışkırıyor, duru ve el değmemiş
yeniden hayat buluyor
tüm yaşanmamışlıklar.
yürek izi.
Cevat Çeştepe
|