Umursamaz
biner giderim her sabah yitik düşlerime
aldırmam çatlamış dudaklarına,
öpülmemekten.
geç saatlerde dönerim ya da hiç dönmem
bütün günüm zinada geçmiştir.
üzülmeni istemem.
ya çok kalabalık belki kimsesizimdir.
nerede bir su borusu görsem
yukarıdan, aşağıdan
yorgunluktan,
dayarım sırtımı bir gönül yarası gibi
akmayacak sesini beklerim,
su sesini.
paslı kilitler altında saklıdır katillerim.
isyanlarına aldırmam
dinlemem bile.
birbirine benzemez sahilleri arar gözlerim
bir başka yerlerde.
bilirim eskimiş pencerelerde sen şimdi,
perde arkası gölgesisin.
küçük masa üstünde, bir deste karanfil
beni beklemektesin.
gelememekten.
kurumuştur ellerin.
hiçbir şey görmez, beni bile
yollara dökülmüş o güzel gözlerin.
Cevat Çeştepe
|