Yeniden merhaba diyelim
bakmıyorum zamanın
inceltilmiş ayarına,
güneş tam tepeden vuruyormuş şimdi
on ikiyi
umurumda bile değil.
saklanacak en küçük bir bahaneden,
uzaktayım olabildiğince.
yaşıyorum,
yaşamaya çalışıyorum
becerebildiğimce.
ama bir yerlerden kopup gelmiş,
o ayyaş dalgalar,
hala koparıyorlar
fırtınalarını
içimde.
korkum da işte bu,
anlatılmaz bir yürek sıkıntısı şeklinde.
kalkıp en olmayacak firarla
varsa daha, çok daha uzaklara
inceltilmiş ayarın değil
zamanın hiç olmadığı
o karanlığa
gidebilmek göçebe bir çıkının içinde.
kendi köklerimi saldığım bir orman olup
kendi beynimle
oturup karşı karşıya...
sil baştanı en baştan yaratmak...
sessiz bir çığlık gibi
yaşama yeniden başlamak.
üstüme sinmiş,
kan-ter içinde anamın kokusu.
ve sonra ne sevip sevilememenin,
ihanet ve yoksullukların korkusu.
merhaba yeni hayat
Cevat Çeştepe
|