Zar sesli, zor sokaklar
ben bu sokağı çok iyi tanırım.
yaşamım ile ilk kumarımı
bu köşe başında oynamıştım,
ve onu satın alabileceğim son parayı
burada, gene ona kaybetmiştim,
şu apartmanın
hemen girişindeydi yerim,
sırtımı duvara dayamıştım.
çok iyi tanırım ben bu sokağı.
ilk attığımız zarları,
ne kadar dürüst sallamıştık oysa.
kaybetmek;
demek en baştan bana yazılmıştı
yaşayıp öğrendiğim oyun buysa.
şimdi nem ve yoğun sis yazıyor,
derecelerin göstergelerinde.
yakalarım onun için,
devamlı yukarı kalkıyor
ve bu sebeptendir
ellerim devamlı cebimdedir.
her soluk verişimde çıkan bu buhar,
içimdeki ateşten yükseliyor.
oysa tenimde bütün hücreler
donuyor biliyorum.
çırılçıplak boy fotoğrafımı asıyorum
sokak tabelasının üstüne.
bir sabunu avuçlarımda koklayacak kadar
kirliyim sadece.
bu akşam gene buradayım işte.
gene gözlerim,
bu sokağın kedileri ve köpekleri ile
aynı çöp tenekesinde.
yaşamımım son kumarını oynayacağım
burada yaşamımın kendisi
ve gene olabildiğince dürüstlüğüm ile.
bu kez sırtını o dayamalı duvara,
gene aynı apartmanın
aynı kapısında.
kaybedecek olan belli, benim nasılsa
|