[bluekeys™]

İBRAHİM : İnananların babası - Peygamber

İDRİS : Hoş kokulu bir kiraz türü - Bilimde ileri düzeyde olan - Peygamber

İHSAN : İyilik - Bağış, bağışlama

İLAYDIN : Aydınlık, mutlu, demokratik ülke.

İLBAY : Bir yerin saygın kişisi sözü geçen.

İLBEY : Vali

İLCAN : Yurttaş, vatandaş.

İLGİN : Gurbette yaşayan, garip.

İLGÜ : Engel.

İLHAMİ : İçe doğanlarla, esinle ilgili

İLHAN : Hükümdar, İmparator, Yönetici

İLKAN : Bir Türk hükümdarı.

İLKAY : Yeni ay, ayın ilk hali

İLKCAN : İlk doğan erkek çocuklara verilen ad

İLKE : Temel düşünce, prensip - Temel bilgi - Davranış kuralı

İLKER : İlk doğan erkek çocuk

İLKUT : Kutlu, mutlu ülke.

İLTEKİN : Tek eşsiz ülke

İLTER : Yurdunu seven, koruyan

İNAL : Kendisine inanılan

İNAN : Dizgin - Yönetme - İman

İNANÇ : Bir düşünceye bağlılık - İman - Doğru, emin

İRFAN : Bilme, anlama - Sezme, kavrama gücü

İSHAK : Bilgin olarak tanınan bir peygamer

İSLAM : İslam diniden olan, müslüman

İSKENDER : Bir Makedon kumandanı

İSMAİL : İbrahim peygamberin oğlu

İSMET : Masumluk, temizlik - Haramdan çekinme

İŞÇAN : Çalışkan

İZZET : Değer, kıymet - Kuvvet, kudret - Hürmet, saygı

K

KAAN : 1.Hükümdar.2.Çin ve Moğol hükümdarlarına verilen ad.

KADEM : Uğur - Ayak adımı - Yarım arşın

KADİR : Kuvvetli, güç sahibi - Değer, onur, şeref

KADRİ : Değer, kıymetle ilgili

KAĞAN : Kaan, hükümdar

KAHRAMAN : Yiğit, cesur - Bir olayın baş kişisi

KAMER : Ay - Sadık hizmetli

KAMURAN : Arzusuna erişmiş

KANDEMİR : Güçlü soydan gelen

KANER : Yiğit soydan gelen.

KARABEY : Esmer, rengi karaya çalan Bey

KARACAN : Esmer - Küçük ağaçcık

KARAHAN : 1.Tarihte bazı hanlara verilen ad.2. Anadolu'da bir devlet.

KARATAY : Anadolu Selçuklu devlet adamı.

KARAN : Kahraman, yürekli - Karanlık

KARANALP : Esmer, karayağız, yiğit

KARTAL : Çok güçlü, iri yırtıcı kuş

KARTAY : Yaşlı, pir

KAYA : Büyük, sert taş kütlesi

KAYAHAN : Güçlü, sert hükümdar

KAYHAN : Güçlü hükümdar

KEMAL : Olgunluk - En yüksek değer - Erdem

KENAN : Hz.Yakup'un ülkesi. Cennet, Filistin

KEREM : Soyluluk - Cömertlik, bağış

KEREMŞAH : Asil, soylu şah, hükümdar

KERİM : Cömert - Ulu, büyük

KILIÇ : Sivri uçlu,keskin, çelikten silah

KILIÇALP : Kılıç gibi keskin, yiğit

KILIÇHAN : Kılıç gibi keskin, güçlü yiğit

KIRCA : Dolu - Ufak taneli kar - Borayla gelen yağmur

KIRDAR : Ölçülü davranış

KIRHAN : Kırçıl han

KIVANÇ : Övünç, iftihar

KORAL : Sınır muhafızı

KORALP : Yiğit sınır muhafızı

KOLÇAK : Yiğit, mert, koçak

KORAY : Kor renkli ay.

KORCAN : Ateşli, canlı

KORÇAK : Heykel

KOREL : Kor gibi etkili, yakıcı kişi

KORHAN : Kor gibi kızgın hükümdar.

KORKUT : Büyük dolu tanesi - Hayali yaratık

KORTAN : Kor renkli tanyeri - Yalçın kaya - Pelikan

KÖKER : Köklü soydan gelen

KÖKSAL : Kökünü derinlemesine sal, soyun genişlesin

KUBAT : Kaba, şişman

KUBİLAY : Ünlü Moğol hükümdarı

KUDRET : Güç, kuvvet - Allah'ın gücü - Zenginlik - Yetenek

KUNTAY : Ay gibi sağlam, güçlü

KUNTER : Sağlam, kuvvetli

KUTAY : Uğurlu ay.

KURTBEY : Kurt gibi atılgan, güçlü

KUTAN : Dua, yalvarma - Saka kuşu

KUTAY : Uğurlu ay

KUTBAY : Uğurlu kişi

KUTER : Kutlu uğurlu kişi.

KUTHAN : Kutlu hükümdar

KUTLAY : Kutlu, uğurlu ay

KUTLU : Uğurlu, kutsal

KÜRŞAT : Göktürk prensi

L

LAÇİN : Bir cins şahin - Sarp, yalçın

LAMİ : Sert, çatık kaşlı veya Aslan

LATİF : Allah'ın kulu

LEMA : Herşeye gücü yeten

LEMİ : Becerikli,atılgan

LEVENT : Dünya,varlık

LOKMAN : Doğruluk gösteren-Adaletli davranan

LÜTFİ : Cennette ölümsüzlüğe kavuşan

M

MACİT : Şan, şeref sahibi - İyi ahlaklı

MAHİR : Becerikli, hünerli

MAHMUT : Övülmeye değer, hamdolunmuş

MANÇO : Manda yavrusu

MANSUR : Yardım edilmiş - Allah'ın yardımıyla galip gelmiş

MAZHAR : Bir şeyin göründüğü, çıktığı yer - Onurlanma

MECİT : Çok ulu, yüce

MECNUN : Cin çarpmış - Delice seven

MEHMET : Muhammed isminin Türkçe'de söylenişi

MELİH : Güzel, şirin, sevimli.

MEMDUH : Övülmüş

MENDERES : Bir akarsu yatağının az eğimli ovalarda çizdiği kıvrım

MENGÜ : Ölümsüz, ebedi

MENSUR : Saçılmış, dağılmış - Ölçüsüz, uyaksız söz

MERİÇ : Balkan yarımadasında bir akarsu

MERİH : Bir gezegen

MERT : 1.Yiğit. 2.Sözünün eri, güvenilir kimse.

MESUT : Mutlu, bahtiyar

METE : Büyük Hun imparatoru.

METİN : Metanetli, sağlam - Özü, sözü doğru

MİTHAT : Övme

MİRKELAM : Güzel, nazik konuşan

MİRZA : Hükümdar soyundan gelen

MUHAMMED : Yüce Peygamberimizin ismi - Tekrar tekrar övülmüş - Güzel huylu

MURAT : 1.İstek. 2.Amaç.

MURATHAN : Arzulu hükümdar

MÜJDAT : Müjdeler, sevinçli haberler

MÜŞFİK : Şefkatli, merhametli

N

NADİ : Haykıran, seslenen - Toplantı

NADİR : Az bulunur

NAFİ : Yararlı - Şifa, hayırlı

NAFİZ : Becerikli,atılganDelen, içeri işleyen - Etkili, sözü geçen

NAHİT : Venüs gezegeni, zühre - Ergen

NAİL : Muradına ermiş

NASUH : Öğüt veren - Temiz

NASUHİ : Bozulmaz biçimde tövbe eden

NAŞİT : Şiir yazan, okuyan

NAZIM : Düzenleyen - Manzume yazan

NAZİF : Temiz - Zarif

NECAT : Kurtulma

NECDET : Kahramanlık, yiğitlik

NEDİM : Tatlı , güzel konuşan

NEDRET : Az bulunan, seyrek

NEHAR : Gündüz

NEJAT : Soy, nesil - Doğa, yaradılış

NESİM : Yumuşak rüzgar - İyi, yumuşak huylu

NEŞAT : Sevinç, neşe

NEŞET : Meydana gelme, yetişme

NEYZEN : Ney çalan

NİDA : Bağırma,sesle çağırma, haykırma.

NİHAT : Huy, yaradılış

NOYAN : Baş komutan, bey.

NUH : Üçüncü peygamber

NURKAN : Aydınlık, temiz soydan gelen

NÜZHET : Neşe - Ferahlık, sevinç

O

OGÜN : Belirli bir günde doğan

OĞAN : Güçlü, kuvvetli

OĞUL : Erkek evlat - Kovandan çıkan arı topluluğu

OĞULCAN : Can dost.

OĞUR : Uğur - Samimi, içten

OĞUZ : Saf, iyi yaradılışlı - Sağlam, güçlü

OĞUZHAN : Yiğit han - Oğuzların efsane kahramanı

OKAN : Anlama, öğrenme - Oğuz

OKAY : Beğeni, ok gibi delici, ay gibi aydınlık.

OKBAY : Ok gibi delici, saygın ve zengin kimse.

OKCAN : Hareketli, canı tez

OKER : Hızlı, hareketli

OKTAR : Ok atan, okçu

OKTAY : Öfkeli, sinirli

OLCAY : Şanslı, talihli

OLGUN : Bilgili, görgülü, iyi yetişmiş

OMAÇ : Hedef, amaç

OMAY : Seçkin, seçilmiş

ONAT : İyi, güzel - Doğru ve dürüst nitelikli

ONAY : Uygun bulma

ONGAR : Kurtuluş

ONGUN : Tam - Verimli, bayındır - Kutlu, uğurlu - Gelişmiş, gürbüz

ONUR : Kişinin kendin saygısı, özsaygı

ONURAL : Şan, şeref kazan

ONURALP : Onuruyla tanınmış yiğit

ONURHAN : Onurlu hükümdar

ORÇUN : Ardıl, halef, oğul.

ORHAN : Şehrin hakimi

ORHUN : Orta Asya Türklerinde eski yazı türü.

ORKAN : Hükümdar soyundan gelen.

ORKUN : Çoban beyi.

ORKUT : Kutsal şehir.

ORTAÇ : Tepe - Mirasçı - Veliaht

ORTUN : Ortanca kardeş

OSMAN : Bir tür kuş - Osmanlı'nın kurucusu

ORTUNÇ : Ateş renginde tunç

OYTUN : Beğenilen güzel yer, kutsal.

OZAN : 1.Halk şairi. 2.Şiir yazan kimse şair.

OZGAN : Öne geçen, kazanan

OZAN : 1.Halk şairi. 2.Şiir yazan kimse şair.