Zimmet/Mahpus
Ucuz kelimeleri var fahişelerin
Dumanı tütmez yıkık fabrikalı şehrin
İnan çekip gitmezdim
Ama yüzsüz gülüşleri var
Beni benden edenlerin
Ruhum soyunur yalnızlıklara
Bebeğin muhtaçlığı yansır ağlamama
Bakarım alnımı kaldırıp yarına
Gündüz güneşin çocuğu
******* devrilir art arda
Ne garip yıllar sonra düne bakmak
Resimler hep karalanır
Arkalarında tarih
Bana kalan tek fotoğraf
Tarih; 1973 Nisan
Babamın kucağında masum bakışlarım
Artık üşümüyorum parmaklarım
Yangınlarla kuşatılmış her yanım
Haram dokunuşlarım
Acı kahvede unutulmuş hatırım
Bende unuturdum
Lakin zimmetlenmiş fikrime
Yüreğimde pıhtılaşmış kanım
Terk etmek cesaret
Bende varım!
Kalmak esaret
Ayakları prangalı cesur tutsağım
Özgürlük bedeninse
Mahpustan daha berbat mahpusluğum
Ali Gençay
|