Memleketim
Bakışlar sakin değildi
yollara durmak
güneşin gidişi gibiydi
görünmüyordu gözlere
dumanlı sabahta
ürkek kuş sesleri.
Yıldızlar ve ay
yelkovan ve akrep idi
en parlak anlarıydı
hiç bir tını yoktu gökte
belkide durgun bir siyahtı
toprak hiç böylesine dayanmamıştı
üzerindeki yabancı tabanlara.
Ondaki yürek
içtiği yiğit kanlarıydı belkide
sular akmaktaydı aceleyle
yetişir gibi
belki yare
belki denize
belki ateşe
belkide kurumasın diye ağlamayı unutmuş dudaklara.
Gökten usanmış gibiydi yıldızlar
kayıyorlardı teker teker
bakan iri gözlerin
uzanan kaba ellerin
dileyen pamuk yüreklerin arsından.
Ay olgun bir aydın gibi
döne döne bakıyordu
durgun pusu bekleyişlerine
çarpmıyordu yüzlere
dumanlı sabahta
özgür çiçek kokuları
unutmuşlardı yarin çiçekli kokularını
atmışlardı hasreti içlerinden
bırakmışlardı ellerinden çapaları
düşünmüyorlardı geçmişi
artık onlar için varsa yoksa çok önemliydi
gelecek,
ateş kızıllığında bir yare benzeyen denizdi gelecek
onlar o gün koca bir memleketti
dokunmuyordu gözlere
dumanlı sabahın
öfkleli parlayan güneşi.
Eylül'ü hep hüzün bilirlerdi
oysa koca Kasım bile erirdi
köpürmüş yüreklerin arasında deniz misali.
Ulaşılmıştı artık
bakışlar sakin ve gülendi,
güneşin doğuşu gibiydi yollar
yıldızlar ve ay durmuştu.
Bakıyorlardı hep beraber
ateş kızılı bir yare benzeyen denize
koca bir memleketin dudakları ıslaktı artık.
13/08/89/t.reis
Ahmet Köse
|