Darağacındaki Veda.........
Suskun bir ayın şavkında
Gözlerimde bulamadım matemin gizli yüzünü
Bir damlası kalmamıştı
Gün yüzü görmemiş deli bir sağanağın…….
Ve
Kudurmuş köpeği andıran ruhum
Ve artık yaşıyor mu,yaşamıyor mu
Bilmiyorum……
Sonsuz bir nefretin izlerini taşıyordum
Bedenimin her hücresinde,
Günümün her saniyesinde….
Yangınlardaydım
Bir darağacının ipinde sallanırken
Ayaklarımın altından kayarken ömrüm
Yutkunamıyordum artık….
Oysa nefes almak isterdim en güzel günlerde
Derin bir çam kokusu sarmalıydı
Her şeyi özleyen ciğerlerimi…
Ruhum yeniden canlanmalıydı
Bir çiçeğin gülümsemesiyle…
Ve güneş
Ve güneş doğmalıydı ömrümün her zerresine………
……….
Suskun bir ayın şavkında,
Ruhumun deli bir sağanağında,
Ve bir darağacındaki ipin ucunda,
Ayaklarımın altından kayıyordu ömrüm……….
Ve ben kördüm……..
…………………
…………………………………………………………..Eylül 2006
|