Karanfil Yası..........
Kızıl bir karanfildi
Gülümsemeye çalıştığında
Acı ile dudağının kenarından akan sıcaklık…….
Tanıdık bir şehrin
Bilinmeyen sokaklarında kalmıştı
Umutlarının son katreleri……..
Açlığı, beynine ağlar örmüştü
Düşüncelerinin saplantılarıyla…….
Ve artık
Ayaklarının üzerinde duramayacak kadar yorgun,
Adım atamayacak kadar korkak,
Ve yaşayamayacak kadar da ümitsizdi,
Gelecek günlerin getireceklerinden………..
Geride bıraktığı güzelliklere el sallamıştı
Gözündeki bir damla çiğ ile…….
Hayatın bitirdiği,
Ama yüreğinde bitiremedikleriyle
Hırçın dalgalar misali
Sahilleri tokatlıyor gibiydi……..
Hırsını alamadığı her bir vuruşta
Bir sonrakine daha çok sinirleniyordu……..
Ağzından köpükler çıkıyordu sanki
Kayalara vurduğu her seferde…….
Aslında masumiyetine kızıyordu,
Hayattan her yediği darbede……..
Kızıl bir karanfildi,
Gülümsemeye çalıştığında
Acı ile dudağının kenarından akan sıcaklık…..
Hayat bu,
Yalnızlığında insanı tek seferde yutan bir bataklık………
10.04.06 02:15
|