Ada'ya göç
kadın,
eli yüreğinde kaldı
her gece adaya baktı durdu
kıyısında tekne
ışığı bir yanıyor bir sönüyor
ayın gölgesinde.
bilirsiniz adaları
anafor,akıntı
sürüklerde
rakıya meze derken
meze olursunuz
bilinmezlere.
dua;
avuçları havada kaldı
kadının
topla dedi ağları
yüreği dalga dalga
deniz suyuydu içini acıtan
tuz'dan ağu
göz pınarlarında.
çıktı,
rüzgar ve dalga
sürükledi tekneyi
göç başladı ada'ya
balıkçı yoktu artık
bu öykünün
sonunda.
kadın,
yine yalnız,
zaten hep yalnızdı
yarımada dostu oldu
kalan ömrünün
yosun tutmuş
kıyılarında.
07.12.2006-ant/kaş/kal-
Nazan İzmirli
|