Oh! be!
gri bir sabahtı
bulutlar küskün geceden kalma
dağıtmak bunları dedim
oltaları taktım koluma.
küçük bir marina
yalnız feneri
içten
dostluklarla
riyasız
kalmış burada.
pek anlamamya avdan
içimde ukte kalan
adım acemi
balıkçıdır
etraftan konan
olsun ne farkeder ki
önemli olan
mutluluk oyunudur
sepete konan.
doğum günüymüş sandalcının
hatırlanmayan,
o an anlamsızdı anılar
gülümsedi güneş
bulutların ardından.
üzülme;
bak kaç kişiyiz, biliyoruz
sen doğdun ve yaşıyorsun
farkına varılmadan
varılsa ne olacak
bir kolun bir bacağın
ellerinde kalacak.
ne istiyorsun söyle
bak çilingir sofrası
kuruldu bile
bir soğan kır
ekmeği bur
rakı olsada olur
olmasada
muhabbet yenir
dostluk içilir bu sofrada
balıkları
bırak
bir gece daha
felekten çalsın
mavisinde
kalsın
yarın ola hayrola
oh! be
sonunda;
iyi ki doğdun iyi ki varsın
bunu herkez anlamaz ya
anlamasın boşver
eğer varırlarsa
anlarlar
yetmişli yaşlarda.
mutluk budur işte
oh! be
kelimesinin ardında.
07.12.2006-ant/kaş/kal
Nazan İzmirli
|