Anlayan Olur Bir Gün Mutlaka
Daraldı zamanlar
Günler daha kısadır artık ömrümüzde
Dar ve uzun bir koridor,
Önümde uzanan şu hayat.
Koşarak geçiyorum karanlıklar içinden
Adına güzellik
Adına umut dediğim ne varsa
Tükete tükete ilerliyorum işte
Tükene tükene.
Düşüyorum büyük mutlulukların uçurumlarından
Kederin o karanlık kuyusuna.
Sonra bir ışık yanıyor ansızın.
Karanlığa alışmış gözlerim kamaşıyor.
Parlayan yüzüyle bir çocuk
Kalk diyor bana
Her karanlık içinde
Bir ışık vardır görebilene
Ve her sözde bir umut vardır duyabilene...
Kalk diyor
Her ölümde dirilen birileri vardır yine de.
Mevsim bahardır
Ve zamansız yağan kara direnir çiçekler
Yaklaştığını sandığın her son
Bir kıvılcımdır
Patlamaya hazır bir başlangıcı alevlendiren.
Yeter ki sen yüreğini koy ortaya
Bir gün bir anlayan çıkar mutlaka...
29 Mart 2003
01: 28
Melih Coşkun
|