Asıl İnsanlık
Hep eksik yanlarını ararken hayatın
Yaşayamaz oldunuz güzellikleri.
Kördü gözleriniz
Kendi ayaklarınıza bulaşan çamuru göremeyecek kadar
Ve sağırdınız
Yanı başınızda
Can çekişen hayatın çığlıklarını duyamayacak kadar
Sadece yaralarımı acıtmak için
Akıttınız tuzunu göz yaşlarınızın
Ve erdemden saydınız
Dişleri kendi yavrusunun kanına boyanmış
Timsah bakışlarınızı
Oysa yoksulluğunda çoğaltıp
Yüreğinin varsıllığını
Son lokmasını hiç düşünmeden paylaşabilmekti
Asıl merhamet
Asıl insanlık,
Borç bilmekti kendine
Herkesten iki kat fazla gülebilmeyi
Ve ağlamayı herkesten iki kat fazla...
2005
|