Bir Şiir, Bir Destan ve Bir Hayat
Bir destan,
Eski zamanlardan,
Kahramanları hiç yaşamadılar
Hiç görmediler
Nasıl parladığını güneşin
Sevmediler ölesiye
Ve ölmediler beyaz yorganlar altında...
Bir şiir,
Son dizeleri ölmekte olan bir ozanın
Kanadı kanlar içindeki bir kuşun
Son kez kanat çırpışı gökyüzüne
Ve son satır:
Ölüm öldürmez ki şairi
Her sesin yankısı vardır elbet
Bir hayat,
Günden güne su alan bir gemi
Tüm kahramanları hain ilan edilir
Ve hainleri kahraman
Zaman ihanetten yana çevirmiştir yüzünü
Bu sebeptendir ki zaman
Elleriyle kapatır yüzünü
Bu şiir hayatın kıyısında yaşanan bir destandır
Herkes içindedir biraz
Ve biraz dışında
Görmek isteyen görür çünkü yalnızca
Nasıl parladığını güneşin
Ölüm öldürmez şairi
Her sesin yankısı vardır elbet...
Melih Coşkun
|