Kaybediyoruz Unutuldukça...
İçimizden her geçeni
Kalbimizin sularına gömdük
Kayıp okyanus ölülerine döndü
En masum düşlerimiz.
Her geçen gün biraz daha yittik
Bir gidip, bin döneriz dediğimiz yollardan
Yalnız başımıza döndük her defasında.
Şimdi anladık ki;
Sadece eski filmlerin sonunda
Kaybediyor o kötü adamlar
Artık sadece bayram kartlarının
Süslü yazılarına sıkışıp kalıyor
Güzel şeylere olan inancımız.
Her gün biraz daha eksiliyoruz
Her gün eski bir dost adı daha siliniyor defterlerimizden
Ve her gün eski bir dost daha
Unutuyor adımızı ve adresimizi.
Gidiyoruz binlerce
Yitiyoruz yüz binlerce
Artık kimse dönmüyor o yollardan geriye
Ve sonunda bekleyeni de kalmıyor ardında
Hiçbir gidenin.
En güzel düşlerimizi kalbimizin sularına gömüyoruz
Yerçekimine meydan okuyan yumruklarımıza
Çöküyor binlerce ton ağırlığı zamanın
Ve hayat gereksiz bir inatla
Vermiyor hak edene karşılığını
Artık her seferinde o kötü adamlar kazanıyor
Kaybediyoruz dostlar
Unutuldukça...
2003
Melih Coşkun
|