Kayıp Bir Kalbin Haritası
Kayıp bir kalbin haritasıydı
Taşın üstünde kuruyan kan lekesi
Kimsesiz ve
Kimliksiz bırakılmış kalbimin
Son haykırışı.
Kayıp bir şehrin haritasıydı
Kimsesiz bırakılmış çocuk yüzüm
-Ki insanlar kaybolmazlardı
Yirmi birinci yüzyılda
Sevilmiş olsalardı
Biraz olsun-
İntiharı düşünmezdi belki bir adam
İnsan gibi yaşayabilmiş olsaydı
Bir gün bile.
Çoktandır unuttum gülmeyi
Ağız dolusu,
Çoktandır kanla yazıyorum şiirlerimi
Yorgun duvarlarına şehrin.
Gökyüzünü çizdim yeniden
Ölmesin diye avcumda can çekişen güvercin.
Elimden geleni yaptım
Hayat adına
Hürriyet adına
Ne yapalım ki
Başka bir şey gelmezdi elimden
“İnsan olmaktan başka”.
Kayıp bir kalbin haritasıydı
Taşın üstünde kuruyan kan lekesi.
Duy beni artık
Son haykırışı bu sana
Sahipsiz bırakılmış kalbimin...
|