Kırılgan Şiir
Yazmaktan her seferinde vazgeçtiğim mektuplar gibisin
Düşlerime saplanan kırık bir kalem
Ondandır bütün hayallerimin kırıklığı
Kanatları kırılır bütün sahipsiz kuşlarımın
Tek damla kan akmaz yine de
Kurur göz pınarlarım
Ağlayamam
Uzadıkça uzar önümde sıradağlar
Sırtımda hayatın ağır yükü
Yorgun adımlarım gittikçe küçülmeye başlar
Bir parça ekmek
Birkaç damla su gibi hayal ederim gözlerini
Kızgın güneşin altında yemyeşil bir ağacın gölgesi gibi
Bilirim hiçbir yol beni sana ulaştırmaz
Sadece kırılgan şiirler yazdırır dağ başlarına...
Melih Coşkun
|