Korkuyorum Sevmeyi Unutmaktan
O içinde kararmış gölün
Derinlerinde balıklar geziyor hala fark etmesen de
O karanlık ormanın
Bir yerinde
Cılızda olsa bir ışık yanıyor hala
Senin yazın değildi
Bu sürekli kaybediş
Bu sana inandırılmış olan bir yalandı sadece...
Yirmi yaşım
Kaldırım taşlarına bırakmasa da
O kızıl kanını
Taşımasa da tabanlarında
Direnmenin o kıpkırmızı mührünü
Yaşadı yine de kederin en güzelini
Yirmi yaşım
Kara deliğe düşmüş gezegenler gibi
Sonunu arıyor karanlıklar içinde
Kırık ayağıyla
Vurulmadan kendi ölümüne ağlayan bir tayın gözyaşıyla
Gelecek günlerine ağlıyor
Geçmişinden de çok
Kapanıyor bir devri ömrün
Korkuyorum
Kuruturlar diye içimde akan bu nehri
Sevmekten yorulurum diye korkuyorum
Küstürürler diye beni bir gün aşka
Korkuyorum
Alışırım diye bu gitmelere...
Kapılıp sevgisizliğin akıntısına sürüklenmekten
Sevmeyi unuturum diye korkuyorum...
11 Mayıs 2003
23:49
Melih Coşkun
|