Neredeydiniz?
Neredeydiniz?
Kül olup yağarken
Yanan bedenimiz
Kış günü kar yerine.
Katledilirken çocuk gülümseyişi
Yedi yaşında bir kız çocuğunun...
Kurşunlanırken meydanlarda
Binlerce ve binlerce kez.
Camlarımız tuzla buz edilirken
Ve yıkılırken kürsülerimiz...
Neredeydiniz?
Yakılırken türkülerimiz.
Karışırken kara toprağa
Yazılmamış şiirlerimiz...
İstiklal’de bir kapı eşiğinde
Açlığından ağlarken alın terimiz
Kaldırımların kemirdiği ayakkabılarımız
İçerken kana kana sonbahar yağmurlarını...
Neredeydiniz?
Yok pahasına satılırken
Doğmamış çocuklarımızın geleceği
Emeğimiz
binlerce, onbinlerce
Kapı önüne atılırken
Yıkılırken evlerimiz başımıza
Eriyen kar suları akarken yatağımıza.
Ve bütün kapılar kapanırken suratımıza
Neredeydiniz?
Biz bu dünyada
Sadece insan gibi yaşamaya çalışırken...
2005
Melih Coşkun
|