Bu Çocuklar
Bu çocuklar
ölüm tarlalarında çiçek gibi solan,
içimde boy atıyorlar
her gün biraz daha..
Ölüyorlar bir yaprak gibi,
soğuktan titremeyen elleriyle
topluyorlar gökten düşen
demir damlalarını..
Islanmıyorlar artık,
donmuyorlar ayakları yalın,
özlemiyorlar üstelik,
özlenmiyorlar,
bir dipsiz kuyuda sessizce
büyümeyi bekliyorlar..
Özkan Özdoğan
|