Pervaz
Damlalar kesiyor yüzümü,
yanaklarımın alı al..
Sokağın köşesinde bir olup hepsi
akıp gidiyorlar!
Yok sanki kan ağlayan,
içini döküp-
içip içip sabahtan
akşama doğru sızana dek
buğulanan, buharlaşan
artlarından..
Gidedursun onlar,
yeter bana aralanan bir perde,
ya da damlara konan kuşlar..
Özkan Özdoğan
|