El
Başımı masaya koyup dalınca,
Kağıtla kalemi ele alınca,
Yazmak için düşünceyi salınca
Geçerim kendimden öyle gelmişim! .
Hasar var içimde düşünmez oldum
Sıkıntı, kinle ruhu doldurdum.
Her anım hep aynı, artık yoruldum.
Yerliyim sandım, meğer elmişim! .
Çalındı ruhumun güzel gülleri,
Kaçar oldu artık o dost elleri
Bahtıma esiyor hazan yelleri,
Çoğalan bir yağmur akan silmişim
23.1.1984-Narlıdere
Müslim Avcıoğlu
|