Yorgun Gönüller
Yürekler kirli paslı, dumanlarla boğulur,
Kötü bir yaşantının hamuruyla yoğrulur
Dumanlar o dumanlar göze bir perde gerer
Dünya yaşamı kara, onun zevkine erer..
Bedenler canlı ölü, iyi yaşam bir hayal,
Zevkin en son zirvesi bir uçuruma meyyal..
Tutsak olmuş gönüller, prangalanmış beyinler
Görülür köşe bucak birbirini yiyenler,
Sadakat yitirilmiş namuslar kan ağlıyor
Yürekler bu yarayı ağu ile bağlıyor! .
2.12.1980- Ankara
Müslim Avcıoğlu
|