Spor Ayakkabısı2
Birden aklına çocukluk günleri geldi. Ayakkabı resimleri yapardı.En çok da spor ayakkabıları çizmeyi severdi. Giyecek bir spor ayakkabısı olmasa da odası ayakkabı resimleriyle dolu olurdu.
Onları çizerken koştuğunu ve sonra bulutlara uçtuğunu görürdü. Hız alırdı hayal ülkelerine.Özgürlüğü tadardı çizdiği her ayakkabı resmiyle.
Yaşamak adım atmaktı onun için. Kimseyi incitmeden, kimseyi ezmeden başı dik yürüyebilmekti. Ömer'in istediği tek şey sadece ilerlemekti.
Okul otobüsüne bindiğinde heyecanlıydı.Okulun ilk günü münasebetiyle duyguları coşkundu. Birden yanına alımlı çalımlı bir kız oturdu. Kızıl saçları dikkatini çekip ona baktığında hiç ummadığı bir tepkiyle karşılaştı.
_ Ne bakıyorsun; bakışlarına sahip çık!
Ömer o an gözlerini fırtınalı suların karanlığından çekti. Bir aydınlık görmek umuduyla gözlerini dışarı çevirdi. Yolun sağ ve solundaki ağaçların yapraklarından sızan ışık demetlerine baktı.Ya kendini ağaçlara asacaktı; ya da ışık demetlerini takip ederek kendini aşacaktı.
Birden yağmur başladı. Serpinti halinde cama vuran yağmur damlaları, otobüsün camlarını tıkırdatıyordu. Ömer parmak uçlarıyla cama spor ayakkabısı çizdi. Yüreğindekileri camda gezdirdi. Kaç yanlıştan döndüğünü, kaç kez ayaklarına pranga vurulduğunu düşündü.
Osman Demircan
|