Benim Sana Seslenen
Bahçemde bir ağaç var, salkım salkım leylak ağacı.
Yükselir büklüm büklüm buruk ruhumda hep bir acı.
Her gelen baharla coşarım, ben de yapraklanırım.
Çiçek açamadan giderim bir gün topraklanırım.
Zaman süzülür hep ruhumda, eksilir sarkaç sarkaç.
Karışırım toprağa, büyür yanımda da bir ağaç.
O ağaç leylak olur, çiçek açar yanı başımda.
' Doymadan gitti ' yazar, yosun tutmuş kabir taşımda.
Sen de ziyarete gelirsin beni, gönlün olunca.
Ben de çiçeklenirim leylak gibi hep gonca gonca.
Koparırsan ondan bir çiçek, toprağımdan beslenen.
Bir koku yayılır: O benim, benim sana seslenen!
10 Mart 2004 Çarsamba, Danimarka-Køge 11.32
9+7
Necmi Ünsal
|