Düş Atımın Sırtındayım
Ruhumun estiği deniz boş, fırtınalar dinmez.
Benliğim hep düş atının sırtında, asla inmez.
Dağ tepe düz gidiyorum düş atımın sırtında.
Ağustosları yaşarım baharların martında.
Sıkıntının çökerttiği yüzlerle vurulurum.
Kalbe giren ferahlıkla, hep ben de durulurum.
Düşümün bu yolculuğu devam eder, sana dek.
Belki yapraklarım, yüzüm sararıp; solana dek.
İsterim kalmasın benden başka, solmuş tek bir yüz.
İki cepheli duvardır hayat, ömür tek bir yüz.
Bütün ovaları renk renk güller, çiçekler bassın.
Sonsuzluk kıyısında, âh ölüm; onmaz bir yassın!
Kalmasın sevinç olmayan hiç kimse gözlerinde.
Hakiki kurtuluş O’nda, o kutlu sözlerinde.
12 Nisan 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 23:39
8+7
Necmi Ünsal
|