Döne DÖNE
İl’den il’e çok dolaştı,
Handan hana döndü gönül.
Zordan zora zor ulaştı,
Yandan yana döndü gönül.
Türlü türlü telden çaldı,
Zevki,sâfâ,meşke daldı,
Aklı fikri ünde kaldı,
Şandan şana döndü gönül.
Her güzele meyil verdi,
Her bahçeden bir gül derdi,
Bir acayip hâle erdi,
Zan’dan zan’a döndü gönül.
Ne dur’u var,ne durağı,
Ne yakını, ne ırağı,
Gece gündüz din çırağı,
An’dan an’a döndü gönül.
Bir kararda duramadı,
Çırak; usta olamadı,
Yabanda dost bulamadı,
Benden bana döndü gönül.
Şunda,bunda,onda,sende,
“Ben” dediğim Hakk’a bende,
Gizli saklı, şu bedende,
Candan cana döndü gönül.
Parça parça,lime lime,
Yaralıdır dertli sine,
Başım ayak oldu yine,
Ondan ona döndü gönül.
Aşkla sonuç verdi çabam,
Nefsim ile bitti kavgam,
Anladımki yüce Mevlâ’m,
Senden sana döndü gönül.
27.07.2002
|