İşte BU BENİM
Gönül yaylasında son yaz da bitti,
Karları eridi buzum kalmadı.
Kadrini bilmeden fırsatlar gitti,
Zamanı saymaya lüzum kalmadı.
Mevsimler mevsimsiz mevsime döndü,
Yılları tarihsiz tarihe gömdü.
Ateşler söndüren ateşim söndü,
Küllerin içinde közüm kalmadı.
Testi testi içtim acı ilaçtan.
Terk ettim davayı döndüm amaçtan.
Bir muhâlif rüzgar esti yamaçtan,
İzlerimi sildi, tozum kalmadı.
Kıl-ü kâle döndü dilde belâgat.
Kör kötürüm oldu cümle ibâdât.
Fenâyım, fenâdan ettim ferâgat,
Ayakta duracak özüm kalmadı.
Aptal oldum sarhoş sarhoş gezerim,
Kim ne derse desin iştu bu benim.
Aklımı mat etti bozuk düzenim,
Dünyada, ukbâda gözüm kalmadı.
Dostları küstürdü nefis zâlimi,
Her ne desem arz edemem halimi.
Bilmem ki hicâbım söze mâni mi?
Bir yüze bakacak yüzüm kalmadı.
Ne garip sevdâ ki, dertli belâlı.
Avcıya av oldu gönül maralı.
Kalbinden zülfikâr yedi Yaralı,
Ağrım, sızım, sazım, sözüm kalmadı.
7.08.1999
|