Köhne Koltuk
Senin kalbin hiç hissetimi
Sen hiç ağladın mı uykunda
Ağlayamazsın hissedemezsin
Esrarlıydı yine dün gece
Ağlamamak dumanlandı kafam
Bir köhne koltukta uyudum
Adını sayıklamışım tüm gece
Sevgiden mi? Nefretten mi?
Bilemiyorum ama sen vardın
Zavallı kalbim durur gibiydi
|