[passion]

DUYGU ADASI;
Bir zamanlar , bütün duygular bir adada yaşarmış. Mutluluk,üzüntü, öfke , korku, kibir, zenginlik, bilgelik,sevgi...her türlü duygu bu adada olduğu için bu adaya duygu adası deniliyormuş. Ada sakinleri adanın birkaçgün içinde batacağı yönünde haberler almışlar. Önceleri şaka sanmışlar fakat durumun ciddi olduğunu farkedince adadan birer ikişer ayrılmaya başlamışlar.
hemen her duygunun kendine ait kayığı yahut gemisi olduğundan adadan ayrılmak kolay olmuş onlar için. o yüzden kendisini yanına alacak birini bulana kadar mecburen adada kalmış.
Ada gittikçe batmaya başlamış ve adadan ayrılan duygulara seslenmeye başlamış sevgi. ilk önce zenginliği görmüş ve seslenmiş;
-zenginlik beni de alırmısın gemine?
yatın her tarafında eşyaların, elmasların, altınların olduğunu gösteren zenginlik ona yer kalmadığını söyler.
Zenginlikten vefa göremeyen sevgi oradan geçmekte olan kibiri görür ve onada seslenir.kibir sevgiye yelkenlimin fiyakasını bozarsın alamam cevabını vermiş.
O sırada üzüntünün geçtiğini fark eden sevgi son çare onada seslenir ama üzüntü çok üzüntülü olduğundan onu fark etmez bile.
tüm çarelerin tükendiğini anlayan sevgi adayla birlikte suya gömüleceğini düşünür.
Sevgi ansızın bir ses duymuş;
-Buraya gel sevgi, seni ben götüreyim
Sevgi çok sevinmiş ve kendisine seslenen ihtiyarın bulunduğu kayığa dğru koşmuş.
sevgi o kadar duyguya seslendiği halde ona yardım etmeyen duyguların aksine kendine yardım eden ihtiyara defalarca teşekkür etmiş. Ama duygu adasında o güne kadar hiç görmediği bu yaşlıya adnı bile sormayı unuttuğunu , ancak karaya varıp da vedalaşmalarından sonra fark etmiş. sonrada günlerden bir güm geldikleri bu yeni kara parçasında bilgeliğe rastgelince, ismini bile sormadığı bu kadirşinas yaşlıyı tarif edip ismini sormuş kendisine."O, zamandan başkası olamaz " diye cevap vermiş bilgelik.
Çünkü;
SEVGİNİN DEĞERİNİ EN İYİ ZAMAN ANLAR.