kadınım
Ruhumu okşayan ılık rüzgarlar gibi
Mor sümbüllü bahçemin nazlı çiçeği
Mutluluk deryamın göz bebeği
Çocuklarımın anası evimin temeli kadınım.
Sensiz bir gün ecel gibi gelir bana
İstemem hiçbir şey olmasın sana
Bilirim dünya sinin ayağının altında
Ruhumun gıdası evimin temeli kadınım.
Yavrularım sensiz sefil ve mağrur
Babayım ancak yerini kim doldurur
Olmayınca sen gözlerimiz yolda kalır
Kıyamadığım doyamadığımsın sen kadınım.
Zarif kibar tavırların, samimi bakışların
İçten gelen samimi sevgi dolu sözlerin
Soframa koyduğun sıcak nefis yemeklerin
Özlediğimsin doyamadığımsın sen kadınım.
Hayata sıkılan yumruk gibi direnişini
Mutluluğumuz için çaba sarfedişini
Her şey için severek çile çekişini
Unutamadığım doyamadığınsın sen kadınım.
Ne yapsam da ne etsem de hakkını ödeyemem
Bir ömür dizlerinde seni yaşasam doyamam
Kelimeler az gelir seni yazıp anlatamam
Özlenen tatlı rüya beklenen arzularımsın sen kadınım
Süleyman Karacabey
|