Yüreğin Gül Bahçesi
Kokular sarhoş eder yakın durma bu sıra
Yüreğin gül bahçesi nefesinle gül eser
Şifaya hasret kalan ağrı veren bu yara
İçime çöken hasret yolunda yolum keser
Sahralarda serseri çığlığında sevdası
Kumların tanesinde Leyla’ların ahı var
Vurduğu yüreğimde hasretin gamı yası
Çektiği acılarda Mecnunun günahı var
Bir gülün kanadıkça ağrı veren yarası
Ağlayan bülbüllerin efkârından sezilir
Nefesin can veriyor ölüm hayat arası
Hayatın son nefesi yüreğimden süzülür
Uzattığım ellerim itildikçe sızlıyor
Ağrıların merkezi yüreğimi bir görsen
Nefesin cana sebep canım seni özlüyor
Kendin orda dururken hayalinle can versen
Yanan yüreğim senden bir nefes huzur umar
Çalkalanan dünyanın özü sende durulur
Ahımı duyan yıldız ya kaybolur ya donar
Ben vardıkça o gider bezgin düşer yorulur
|