Toprağın Kırmızısı
Hani toprağa ayağın değer ya
ve ruhun yağan damlalarla birleşir o an.
hani bir sanatçı biçimlendirir ya yüreğinin ham genişliğini
kıvılcımın ta kendisiydi bunlar.
işte senle böyle başladı yol arkadaşlığımız
evreni kucaklayan bir pınarın üzerinde
bir çiğ tanesi kadar olan bizler
akıntısına karşı durmak yerine
bıraktık ya kendimizi derinliklerine
elleyemediğimiz ışıklardı bunlar.
engin bir bilinç ne demek anladık o zaman
isyanların boşluğunu
fırsatçıların narını bulduğumuz
alevlerin ortasındakilerdi bunlar.
kelamımızla muhabbet edişimiz
bir tek yüreğimizle kalışımız
kıyam eden yaseminlere tanıklığımız
karacaları anımsamamızdı bunlar
soygunlar olsa da
elimizden alamadığı bir ruhumuzun
bir gülümsememiz var olduğu
bir yolcuğun ilk durağıydı bunlar
nedir gerçekler sence
hırsımızın kurbanlıkları mı
kardeşimizin kanları mı
hipnozun büyüsünü bozduğumuz tarihti bunlar.
bin çıplak ete
bir güzel yüreği değişmediğimiz
kahkahalara kulak asmadığımız
bir ormandaki filizdi bunlar.
ortada dev bir karyan
bir kaç yılan
biraz da zaman
boğuşacağımız canavarın sunduklarıydı bunlar
dağların zulmü
toprağın hükmü
bilirsinki ferahın arkasındaki
aştığımız zahmetti bunlar.
yastık altında sildiğimiz
ellerimizle büyüttüğümüz
sudan daha berrak
akıttığımız gözyaşlarıydı bunlar.
uykunun haram olduğu
masumluğun suç olduğu
paranın ilah olduğu
yıkmaya and içtiğimiz şehirlerdi bunlar.
kucaklara sığdıramadığımız
paylaşmaktan doymadığımız
en büyük silahımızı kullandığımız
zaferin mimarı sevgimizdi bunlar.
İşte o sevginin sonunda
nebulaların ortasında
bir çileğin bıraktığı
sıcaklığın kırmızısıydı bunlar...
Reha Başoğul
|