Islak Ceset
Caddeler başıboş yağmursa oluk oluk
Her damlada bir kasvet bir intizar bir soluk
Dallar karmakarışık yapraklar yerde, cansız
Müjdelenen bahardı hazan geldi zamansız
Simsiyah bir gelinlik giymişti sanki dünya
Çırpınış boşunaydı ne hayaldi ne rüya
Ne gül kokusu vardı cıvıltısı bir kuşun
Bir motor gürültüsü bomboş geçen dolmuşun
Bir yalnızlık sarmıştı her yanı katmer katmer
Yağmur nazlanıyordu topraksa onu bekelr
Bir adam yürüyordu ağır ve düşünceli
Esir etmişti onu o sürünen gölgesi
Çıldıran şimşeklerle ilgilenmedi bile
Başını kaldırıp da bakmadı gökyüzüne
Kasırga içindeydi lakin beden çok sessiz
Hıçkırık sesi geldi birden belli belirsiz
Belli ki ağlıyordu kim bilir neydi derdi
Bu garibi hangi kul acılara terk etti
Yağmur yavaşlıyordu dinecekti nasılsa
Yığıldı kaldı birden soğuk parke taşına
Kurtarmıştı ruhunu vererek nefesini
İbret diye bıraktı o ıslak cesedini
Terkedip gitmişlerdi kalmıştı tek başına
Tabut bile yalnızdı o musalla taşında
Ne ağlayan göz vardı ne de sızlanan yürek
Mezar kazan iki kişi bir kazma bir de kürek
Yalnız gelen o yağmur çekip gitmişti bile
Giderken beraberdi o garibin kalbiyle
Kadir Albayrak
|