Tükeniş! ...........
Bir ömrü senin için feda ettim harcadım
Çoktan solmuştu gül-ler, dikenleri kokladım
Görüyorsun ya şimdi yıkık dökük bir halde
Mecnun’a çöl yetmişti ben Dünya’ya sığmadım
Teselli olmaz zaman fani olan bedene
Kan geldi bulutlardan rahmetlerin yerine
Açılan mezar var ya! ..Hani içi henüz boş
Can veren duygulardı, ne sararlar kefene
Yolculuğun sonuydu, dinlenmek için bu han
Bak ruhum sahibinde değişmeyecek mekan
Yemyeşil bir baharın gelişinden habersiz
Toprak sardı vücudu, henüz sana doymadan
Sevmek için bir ömrün şartı olsa nihayet
Mesrur ol icbar duyma ecele tebessüm et
O sevgi “sevgi” değil fedakarlıklar yoksa
Tenezzül et haiz ol yücelsin her meziyet
Kadir Albayrak
|