Nasılsın Ankara?
Suskun göletlerin vardı eskiden
Sulak yağmurların
Uçsuz bucaksız temiz gökyüzün
Dudaklarında bitmek bilmeyen hüzün
Ellerinde bahar
Tepelerinde kırlangıç kuşlar
Eteklerinde can atan çocuklar
Sözcüklerinde biraz efkar
Ama yine de yaşama hevesin…
Suskun *******in olurdu
Sessiz sakin uçurum kenarlarında
Var oluşlarım olurdu
Çocuktum düşer kalkardım
Ağlayışlarım olurdu sokaklarında
Gözyaşlarım olurdu sessiz sakin
Terk edilişlerden uzak olurdum
Şimdi acılarının merkezi ben mi oldum…
Sonra zaman geçmeye başladı
Gökyüzünü kirlettiler
Göletleri gürültülere gömdüler
Sokakları değiştirdiler
Bozacıları yolladılar *******de
Davulcular kayboldu
Düğünlerin yerine mahkemeler aldı
Ben gittim sen kaldın geride
Sonra sana döndüm
Her şey değişti…
Görmeyeli biraz hüzünleşmişsin
Görmeyeli biraz suskunlaşmış
Tuhaflaşmışsın bir hayli
Ben yokken biri mi incitti seni yoksa
Yoksa taşını toprağını alıp satan
Seni yok sayıp hesaplara kalkışan
Seni bir üzen mi oldu…
Zamansız gittim biliyorum bağışla
Zamansız öldü biraz da duygular
Duyguları da öldürdüler biliyorum
Ama seni yine eskisi gibi
O çılgın çocukluğum gibi seviyorum…
Haydi anlat sevgili Ankara
Nasılsın? ? ?
Rüya Deniz Demir
|