Fırtına Sandığım Rüzgar Yel Oldu
Haykırmak isterken kesildi sesim,
Döküldü gözümde yaşlar sel oldu.
O anda tutuldu birden nefesim,
Fırtına sandığım rüzgâr yel oldu.
Uykuya daldığım ıssız bir handa,
Gözüme gözüktü bir anakonda,
Titredim kendime geldim bir anda,
Dostumun attığı taşlar yol oldu.
Beynimde çakıyor binlerce şimşek,
Ulaşamıyorum hedef çok yüksek,
Huzuru bulmaktır dileğim bir tek,
Uçtu gitti aklım bizar hal oldu.
Yırtınmak ne çare? hayat bu dostum!
Yozlaşmış dünyaya deldirmem postum,
Bir hatır uğruna lâl oldum sustum,
Eğilmez bildiğim başlar kul oldu.
Tutturmak mümkün mü her şeyde dengi?
Kazanamasam da yaptığım cengi,
İçten bir gülüşte bulunca sevgi,
Zehir dolu nice taslar bal oldu.
23.12.2005
Abbas YURT
Abbas Yurt
|