Emanet
Zafer seninmiş kin güttüğün yerde,
Hasret benimdir can attığım günde,
Sen attın düğümü, sen soktur derde,
Uyanıp da adım attığım fer'de.
Karanlık basmadan ben idim doğan,
Sen ulaşamadan ansızın varan,
Hiç istemesen de düğünü yapan,
Sensin beni şimdi kor gibi yakan.
Birden coşuyorsun; çünkü mutlusun,
İstediğin oldu, hayırlı olsun!
Bir gün döneceğim, haberin olsun:
Aldıkların sana emanet olsun.
(Eylül 1997)
Rıfat İlkaya
|