Ay Kız
Yüzü aydı kızın
Adı aydı
Köyde aydı o kız
Kır çiçeğim aydı...
Aydı köyün karanlığına
Evime karşı evleri
Bir bahar rüzğarı o kızın
Hüzünlerden uzak
Bulutlardan sıyrılırdı gözleri
Bal akardı dilinden
Çiçeklere düşerdi ellerinin ışıkları
Büyüttü çiçekler
Kır çiçeğim
Köylüler ne çabuk unuttunuz ay kızı
Bu köyde onu andırıyor
Kırlarda açan çiçekler
Mezarındaki selvi ışık çeşmesi gibi...
|