Bilemezsin Bilemezdin de
Bilemezsin bilemezdin de nasıl sevdim.
Bedbaht biçare sokağınızda gezdim
Ben geceden seni yonttum yüreğime
Gölgeler yıldızlardan hüzün sağarken
Bilemezdin bilemezsin de nasıl sevdim.
Adını ak korla yazdım yüreğime
Dünyam hep beyazdı senli *******de
Hüzzam bir ıslık dudağımda, gece, sen ve ben
Efsunladı yüreğim sevginin panzehiriyle
Bilemezsin nasıl sevdim bilemezsin
Ay’ı saklayıp koynuna bulutlar aşikâr
Karanlığa hapsederdi yakamozun gizemini
İçim üşürdü içimdeki sen titrerdi
Korkardım kara kedilerin yanan gözlerinden
Bilemezdin nasıl sevdim bilemezdin de
Sensiz yaşadım binlerce beyaz geceyi
Yakmak istedim bazen hayallerimi her şeyi
Yapıştı yüreğime atamadım o tek heceyi
İnanmazdın ki nasıl sevdim; söylesem
Bilemezsin, bilemezdin, bilemezdin de
Şiirler yazdım senli *******de bir meleğe
Gözlerinden yıldızlar taktım gökyüzüne
Saçlarına ay’ın ilk halini taç yaptım
Yıldız yağmurlarında geceye seni anlattım
Bilemezsin nasıl sevdim bilmeyeceksin
Duymadı kimse, görmedi! Gece kördü, sağır
Gecenin gözlerinden fışkırırken hüzün
Söküldü hayallerim bir bir karanlıktan
Yırtıldı gece; ufukta başlayınca yangın
Bilmedin nasıl sevdim bilmeyeceksin
Kim bilir? Belki bu gece sana bu son şiirim
Sözüm bitti belki; bitmeyecek içimde sevgin
Aşk kadehime doldurduğun zehirli içecek
İçeceğim her gece; sevdiğim melekle platonik
Bilemezsin nasıl sevdim bilemezdin de
Bilmeyeceksin! Bilmeyeceksin!
Abdurrahman Güleç
|