Pembe
Bana senin hiç
Pembe şiirlerin yok mu diyorlar
Yok diyorum
Pembeyi soranlara
Hamurum hüzün mayam hazan
Pembeyi gerçek kim yaşadı
Ne soran biliyor ne de yazan
Çocukluğumuzdan beri kandırdılar bizi
Masallar zaten bir varmış bir yokmuş yalan
Yıkık dökük köhne evlere benzeriz hep
Bir yığın harabe geride kalan
Yazıyorum okusun merak edip soran
Benim hiç pembe evim olmadı
Hayatımda hiçbir şey
Pembeye boyanmadı
Bizim zamanımızda kırtasiyelerde
Pembe kalem satılmazdı
Benim doğup büyüdüğüm yerler
Hayatın gerçek aynası varoşlardı
Dert çile hep arkası yarını oynar
Yokluklar doğuran sancılardı
Ne pembe düşlerim oldu
Ne pembe sayfalar hayatımda
Ne de pembe mutluluklar yaşandı
Gönül gecekondularında
Istıraplar isyanlar
Sevinç yok ışık yok mutluluk yok
Çehreleri pembe göstermezdi aynalar
Şimdi söyleyin bana
Pembe ne bu hayatta
Hayat ne haz verdi ki
Pembe şiir yazayım
İnkâr edip geçmişi
Pembe şair olayım
Pembe masal yazayım
Hayat beşik ben bebek
Salladı durdu beni
Dertler ömür boyunca
Düştü yakamdan ama
İki gözü doyunca
Şimdi ne önemi var
Zevlerin ve renklerin
Mirasıyla büyüdük
Elinde hep dertlerin
Sadece ismi vardı
Yaşayan pembelerin
O ne özlemimdi
Ne de hayalim oldu
Sevmedi ki hiç beni
Sanki üvey evlattım
Bende onu sevmedim
Siz sordunuz anlattım
Siyaha aşığım seviyorum siyahı
Pembenin isterse tozu da sizin olsun
Ben hep böyle mutluyum
|