Zamanın Sesleri (I)
Bir ses dolduruyor kulaklarımı,
Ne kadar da Deniz kızı Eftalya,
Borulu gramofonlar inlerdi,
En tramvaylı 1935 Istanbul'unda
Ve en yalnız, en bitik bir İstanbullu
Anardı Yemen'de gömülü olan
1916 lı yaz günlerini
Sen yine bildiğin gibi tara saçlarını
Takmayı da unutma bir karanfili
Bırak bana düşünmeyi eski saçları
Bırak bana düşünmeyi eski günleri,
-Böylesi daha iyi-
Ah o ses Tanrım yine o ses
Ne kadar da Adamo, Animals, Beatles
Bu sesle de gömüldü çoğumuzun,
1966 lı yaz günleri.........
|