Dua
İncecik, çok zarif, çok narin, çok hassas,
Ve bir ceylan yavrusu kadar ürkek,
Bir ceylan yavrusundan, bin kat daha sevimli,
Hiç de kıyılası değil.
Sevgi dolu, sımsıcak, güneşten de öte.
Sığınılacak bir liman gibi, şefkât dolu.
Yakın, yapyakın, hemen yanında.
Hatta, senden bir parça gibi.
Dokunulmaya görsün sakın kendine! .
Ürkek, sevimli ceylan yavrusu gider,
Vahşi bir kaplan gelir.
O, güneşten de öte sıcaklık gider, buz olur.
Ve senden bir parça kopar, el olur.
Doğadaki zıtlıkların dengesi bu mu acaba?
Diye sorarsın kendine istemeden.
Eğer bu ise Allah’ım.....
Ceylan yavrusu yap tekrar, o kaplanı.
O sıcaklığa erittir o buzu.
Ve asıl, kopan parçamı geri ver,
Yarım kalmayayım...
Abdurrahman Özdemir
|