Anneme Mektup
Senden öğrendim
Fırtınalı bir gecede doğduğumu
Senden öğrendim
Hıçkıra hıçkıra ağladığım ilk günü
Sende gördüm ne varsa iyi güzel
İyiliğin kötülüğü öldürdüğünü
Ne zaman çaresiz kalsam
Yavru serçeler gibi
Ne zaman kırılsa ümitlerim
Tuzla buz olsa bir ayna gibi
Ismin bir kutsal duadır hecelediğim
Dudaklarımda *******ce
Yeryüzüne inen melek, anneciğim
Ne zaman “anne” dese bir çocuk
'Anneciğim” dese
Gurbet büyür gözlerimde
Hasretin büyür
Ağlamak gelir içimden
Çiğnemeden yutmak gelir kilometreleri
Bizi ayıran
Ağlayamam
İlk emekleyen çocuklar gibi
'Anneciğim' derim
“Yanıma gel”
“Uzat ellerini ne olur”
“Tut ellerimi”
O an gece yarılır tam ortasından
Gece acı bir feryatla bölünür
Karanlıklar mezara girer ansızın
Tüm kederlerim kefensiz ölür
Ben hep seninle varım
Seninle bütünüm
Seninle aydınlığım, kutup yıldızına inat
Kuvvetliyim seni yanımda hissedince daima
Hep senin varlığınla güçlüyüm
Sığdıracak kadar kâinatı avuçlarıma
Şimdi gurbetteyim senden çok uzaklarda
Okumak için geldim buraya, biliyorsun
İftihar etmen için benimle
Gurur duyman için
Darılma ama
Bir çift sözüm var sana
Sen kalpsiz bir annesin
Canım anneciğim, canım benim
Çünkü yalnız kalmamak için
Gurbet ellerde
Kalbini de yanımda getirdim
Hürmetle ellerinden öperim
1970 Anneler Günü Şakir Âlimoğlu
Şakir Alimoğlu
|